Bij nieuwe dingen doen denk ik aan: voor het eerst van je leven je haar verven, een crea-groepje starten, naar een nudistencamping gaan, je pincode met rechts (ipv links) intypen… Afijn, afgelopen najaar ben ik met voetbal begonnen. Ter aanvulling: ik ben bijna 46 jaar en heb nooit op voetbal gezeten. Als tiener was ik wel liefhebber (!) en oefende ik veel op straat. Maar nee, ik heb er nooit echt iets mee gedaan. Lees verder
Vorige week deed ik belijdenis. Dat is een moment dat je kiest voor een leven met God en dat je het ook actief kenbaar maakt naar anderen. Gezien mijn achtergrond is dat een bijzondere stap. Want als jonge puber zette ik me al af tegen de kerk. En, ook al ben ik als baby gedoopt, ik heb niet het idee dat ik ooit eerder in God geloofd heb. En tóch is het tij gekeerd.
De afgelopen maanden heb ik getraind voor de halve marathon van Amsterdam. En vorige week raakte ik voor de zoveelste keer geblesseerd aan mijn kuit. Zoals het er nu naar uitziet zal ik niet kunnen meelopen. Grrrr…wat kan dat je lichaam je in de weg staan!!!
En hoe sterk ik er ook van baal, ik weet dat mijn lichaam gelijk heeft en dat ik iets over het hoofd gezien heb. Ik zit namelijk midden in een verhuizing. En dat is best hectisch kan ik je vertellen. Wat ik blijkbaar doe is ‘gewoon’ doorgaan met mijn trainingsprogramma. Terwijl deze periode flink wat van mij vraagt en het lontje steeds korter wordt. Dat ‘gewoon’ doorgaan, op wilskracht…Dat nekt me.
