Teveel.

Afgelopen week sprak ik 3 vrouwen bij wie het teveel was. Zoveel, dat het hardop gezegd werd. En dat er tranen vloeiden. Reden voor een blog.

Soms heb je dat. Dat je emmer bijna overloopt. Dat er zoveel dingen op je af komen. En dat het maar doorgaat. En niet minder wordt. Het eind is nog niet in zicht.

Je zorgen zijn groot. Hoe zal het na de zomer gaan? Gaat het dan wel beter? Gaat het sowieso wel goed komen? Komt er wel herstel of beterschap? En ondertussen spring je maar weer op. Blus je brandjes en zet je dingen recht die scheef raken.

En je meer en meer op. Je voelt een intense vermoeidheid. En je de donkere wolk wordt groter. Je veerkracht raakt op. En dat is best eng. Want normaal kon je nog op jezelf bouwen…

Wat doe je. Op zo’n moment…dat je eigenlijk niks meer helder ziet.

• Spreek je nood uit. Deel je verhaal, maar vooral je nood, met anderen.
• Laat met je meedenken door een fris en lief iemand. Laat iemand orde op zake stellen. Iemand die meekijkt en hoort wat jij nodig hebt.
• Zie het als iets van tijdelijke aard. Deze crisis gaat over. Organiseer nu je hulptroepen.
• Ga wandelen of fietsen. Loop of fiets je hoofd leeg. Beweeg en ontspan.
• Laat je vertroetelen. Eet lekker. Laat je masseren. Of ga aan het water zitten.

Herkenning? Je bent welkom! Kom voor een kop koffie.

Ik moedig mensen aan om aardig naar zichzelf te zijn.