Keihard aan jezelf voorbij hollen (deel 1)

Rekening houden met jezelf. Hoe goed doe jij dat? Ga je eten als je honger hebt, slapen als je moe bent, rusten als je geblesseerd bent en lief voor jezelf zijn als je hart ergens om huilt?

Wat ben jij gewend? En hoe heb jij het geleerd? Moest je juist doorhollen en flink zijn? Was geduld juist okay of moest je juist hup weer verder?

Als ik opsta kan ik mijn ontbijt gerust een tijd uitstellen. Eerst van alles doen. Opruimen. Halve huis doen. En dan merken…oei wat een lege maag. Eten doe ik echt wel, maar vaak geef ik andere dingen voorrang.

Dat geldt ook voor slapen. Slapen vind ik heerlijk. Maar ‘s avonds wil ik vaak van alles. En vlak voor het slapen zie ik plotseling allemaal hele nuttige dingen die echt moeten. Vaat wegwerken, wasjes draaien, gesprekken voeren. Blijft er alsnog minder tijd over om te slapen.

Blessures. Als je sport komen ze vanzelf. En soms heel regelmatig. Als ik eerlijk ben: ik gun mezelf amper de tijd om rustig te genezen. Altijd haast. Het liefst wil ik zo snel mogelijk weer op de been zijn en meedoen. Eigenlijk onhandig. Want te snel beginnen betekent meestal dat de genezing nog langer duurt…

Gevoelens. Wat doe je ermee? Als je je rot voelt en je hebt een afspraak staan. Laat je wat zien of stop je het weg? Toon je je kwetsbaarheid of houd je je groot? Dat laatste is vaak wel zo handig.

En wat als je iets echt graag wil. Hoe vaak schuiven we dat niet door? Hoe vaak vinden we het “maar een droom”. Of “komt het niet uit”. Of…

Hmm. Wat apart he. Heel veel signalen wimpelen we weg. Terwijl ze allemaal belangrijk zijn.

Wat zitten we toch gek in elkaar.

Dit is een blog-serie. Deel 1.

Raymonde van Zijl is coach & schrijver & illustrator. Zij helpt mensen om aardiger naar zichzelf te zijn.