Springen

Van de zomer sprong ik van deze rots. Ik vond het een rotsprong. En ik heb er geen andere woorden voor. Het was rot om bovenaan te staan. En om daadwerkelijk over die rand heen te springen. Hup, de diepte in.

Ik sprong. En ik was vooral onder de indruk dat de sprong helemaal niet leuk was.

Onlangs realiseerde ik me dat we in het echte leven ook af en toe moeten springen. En soms is het echt een rotsprong. Een sprong waarvan je weet dat het ‘goed’ is maar dat er werkelijk niks fijns aan is.

Ooit deed ik zo’n sprong. Ik woonde al jaren samen. Maar was niet gelukkig. En ook al wist ik dat, ik kon mezelf niet losmaken. Losmaken voelde als iets heel groots. Alsof ik ontrouw was aan wat ik ooit was aangegaan.

Loslaten kan heel groots zijn. Misschien helpt het je, om te weten dat er rotsprongen zijn. Sprongen die je doet uit nood. Omdat je in een ongezonde relatie zit of werk doet waar je ongelukkig van wordt.

Wil jij iets loslaten? Of wil je samen naar je sprong kijken? Je bent welkom!