Stel nou dat je ernaast zit?

Hoe vaak zit je er compleet naast? En daarmee bedoel ik dat iets toch heel anders is dan je dacht. Dat iets anders uitpakt. Dat het leuker is. Dat het meevalt. Dat je je oordeel over de ander of de situatie moet bijstellen omdat je ernaast zat. Of dat je je bedenkt en plotseling een hele andere kant opgaat. Of dat de maaltijd die je voorgeschoteld krijgt tóch lekker is. Of omgekeerd natuurlijk.

We denken van alles. Ons hoofd staat nooit stil. Alles wat we beleven roept weer gedachtes op. En zelfs als we niks beleven, dan is het in ons hoofd nog steeds druk met gedachtes.

Gedachtes creëren een soort tweede wereld. Je hebt de échte wereld: het leven dat plaatsvindt. En de gedachtewereld in ons hoofd. In dat denken maken we ons eigen wereld. Alles wat zou kúnnen gebeuren werken we fijntjes en gedetailleerd uit. Heel vaak gaan we uit van het moeilijkste of ergste. Zot hé. Uitdenken van iets wat er nog niet is.

Word je er beter van? Helpt het je? Nou….nee. Het geeft stress en spanning. En het haalt je weg in het NU. Je zit meer in je hoofd en je bent meer afwezig. Zonder enig echt nut. Hoe vaak heb je je niet voor niks druk gemaakt? Druk gemaakt om iets uiteindelijk meeviel of heel anders ging lopen.

Vertoeven in je gedachtewereld is best belastend. Zachtjes uitgedrukt he.

Nou kun je gedachtes niet uitzetten. Zo zijn we namelijk gemaakt: een mens denkt. Maar stel…dat je je gedachtes niet zo serieus neemt? Dat je er doorheen kijkt. Dat je ze voor lucht ziet. Het is immers een interne film. Die weinig vertelt over hoe het echt zal zijn.

Ervaar die film van gedachtes maar kijk er ondertussen doorheen. Probeer het maar eens.