Stoer of stom

Afgelopen dagen volgde ik een mooi seminar over de drie principes, mijn favoriete onderwerp. En ik kreeg de vraag of ik een moment kon ophalen waarin ik me uiterst ongemakkelijk voelde. Nou, daar plopte wel wat op. Een moment in 2017 toen ik een opleiding volgde en “zomaar” opsprong om een oefening te leiden. Ik stond op, maar had geen idee wat ik moest doen. Ik had een stille hoop dat ik wel ingevingen kreeg, maar eigenlijk was ik zo druk met mezelf dat dát het voornaamste was wat ik voelde. Het voelde als zwemmen met een oogdoekje voor.  

En terwijl ik vanmiddag buiten liep, dacht ik hier nog even over door. Over zomaar opspringen. Over springen en niet weten wat je precies doet. Dat doe ik best vaak.

Als ik flink wat familie op het eten heb, pak ik gerust onbekende recepten. En af en toe stuur ik cliënten filmpjes of boeken door die ik zelf nog niet eens bekeken heb. En toch…in het volste vertrouwen dat het wel goed komt.

Ik probeer trouwens ook van alles uit met nieuwe gewoontes. Hoef vaak niet heel veel onderbouwing. Ik wil het gewoon doen en ervaren.

Hoe werkt dat toch?

Soms slaat ‘het denken’ compleet op hol, zoals in mijn eerste voorbeeld. Wat mij vervolgens onaangenaam blokkeert. Maar op de meeste momenten blijft mijn denken stil en laat ie mij lekker m’n gang gaan. Dan kan ik stoere of stomme dingen doen die ik vol vertrouwen tegemoet ga.

Mooi hè… zodra het denken naar de achtergrond verdwijnt, ben je ineens een ontspannen mens.