Dit zag ik niet aankomen.

Anderhalf jaar geleden stond ik op een verjaardag, onschuldig pratend met een vriendin. Ik was vol van Byron Katie, zij van Michael Singer. Allebei schrijvers die je laten zien dat je gedachten niet zo serieus moet nemen. Nietsvermoedend begon ik meer van Singer te lezen. En dat veranderde alles.

Elke keer als ik in zijn boeken dook, voelde ik: hier zit iets groots in. Mijn oude manier van werken begon ineens beperkt te voelen, maar ik kon er nog geen woorden aan geven. Hoe leg je iets uit wat je zelf nog maar net begint te begrijpen? Hoe neem je anderen mee in iets wat nog als losse puzzelstukjes voelt?

Langzaamaan begint het meer te dagen. De Drie Principes (ja, het heeft een naam!) is geen methode, geen techniek – het is een compleet andere manier van kijken. Ik ben een jaaropleiding begonnen, volg persoonlijke coaching…allemaal omdat dit baanbrekend en anders is.

Sinds ik deze route ben ingeslagen, voel ik me – ondanks de grote ommekeer en de vraagtekens die erbij horen – rustiger en steviger. Ik leer. En maak me minder druk.

Nieuwsgierig? Laten we in gesprek gaan.