Vanmiddag zat je bij me aan tafel. En je vertelde over die grote onrust. Drukte in je hoofd omdat je heel veel piekert, je zorgen maakt, vooruitdenkt, terugkijkt, niet tevreden bent, vindt dat je dingen anders had moeten doen, of juist niks had moeten doen, en dan voel je je weer ellendig over jezelf…
Je wordt gek van jezelf. En radeloos. Het slokt je op, dag en nacht. Het stopt niet meer. En dat is waarom je bij me aanklopt. En voor me zit.
We gaan eens rustig beginnen. Stilstaan bij wat er allemaal in je leven gebeurt. Stilstaan bij wat er bij je van binnen gebeurt en waar je vastloopt. Ik leg wat uit. Geef voorbeelden. En laat je een plaatje zien van het “cirkelen door emoties”. Het ene gevoel tikt het andere gevoel aan en zo trekt het jou de hele tijd mee. Dat herken je heel goed.
Ik vertel nog meer. Ik geef uitleg over hoe je in je leven alles absorbeert en verzamelt. Fijne en vervelende gebeurtenissen. Dat vormt wie je bent en hoe je met het leven omgaat. Moeilijke of onveilige situaties worden door ons brein gelijk apart gezet en afgedekt. En niet verder verwerkt. Maar zodra zich situaties voordoen die er enigszins op lijken, spelen gevoelens zomaar weer heftig op. En brengen je van slag.
En dat is wat er nu ook gebeurt. Er spelen op dit moment hele lastige dingen. Gevoelens die je binnen behoorlijk verteren. Maar eigenlijk ligt er oud zeer onder te smeulen. En alleen al door er zo bij stil te staan, komt er ruimte. En er rollen tranen over je wangen.
Dit was nog maar het begin. De eerste sessie. Maar je gaat met vertrouwen weg. Want je weet: dit gaat goedkomen. Er gaat echt iets veranderen!
En mijn hart maakt een sprongetje. Wat is het toch top, dit werk!
Wat…als je je niks meer aantrekt van al je gedachten, je gepieker en je aarzeling? Wat… als je met je hoofd niet meer alles hoeft uit te denken en je je niet meer zo druk maakt of iets wel leuk of fijn wordt?
Wat als je besluit te stoppen om jezelf de hele tijd te beschermen? Als je alles voor lief neemt en het laat komen zoals het is?
Dat is het kwartje dat bij mij viel. Het was begin januari. Ik bedacht: ik stop ermee met al dat voorzichtige gedoe. Al dat geaarzel en uitdenken of iets wel okay gaat worden.
Ik bedacht: ik ga vaker JA zeggen. En ik neem op de koop toe hoe het is. Het hoeft niet allemaal leuk te zijn. Ervaar het gewoon. En neem de spanning of het niet-leuke op de koop toe. Het is gewoon wat het IS. Neem het voor lief. Het is maar een gevoel.
En zo ben ik al een maand bezig. En het bevalt heel goed. Iedere keer als ik aarzel denk ik gelijk: ik zou vaker JA zeggen. En dat zeg ik dan ook.
Ik merk dat het leven er makkelijker van wordt. Minder gedoe en minder uitdenkwerk in mijn hoofd. En ongemerkt geeft dit een grote verandering. Misschien ook iets voor jou?
Geïnspireerd door schrijver Michael A. Singer, mocht je meer willen weten & lezen…!
Wil jij ook gelukkig zijn? Ik wel. Ik zoek er dagelijks naar. En vandaag was er weer zo’n ontdekking.
Een prachtig kookboek, geschreven door ‘thuiskok’ Marlies Kooiman. Zij heeft haar liefde voor lekker koken in een boek verwerkt en deze werd vandaag met de post bezorgd. Ik word er heel blij van.
Soms heb je dat, dat je een schrijver vindt die precies jouw taal spreekt, je aan het lachen maakt en nieuwsgierig maakt. Dat doet zij.
Het mooie is: ik word er enthousiast van. Het maakt me blij. En ik geloof als je dingen met liefde doet, dan brengt het ook liefde .
Een goede vriend stierf. Dat is heel groots. Het leven is onvoorspelbaar en doet wat het wil. Verdrietige en gelukkige wendingen. En aan ons om daar zo goed mogelijk doorheen te gaan
Wat moet je doen om niet verteerd te worden door angst, pijn of somberheid? Wat helpt om je vredig, nieuwsgierig en vrij te voelen? In de loop der tijd heb ik aardig wat manieren gevonden. Maar toch, mijn zoeken gaat door…
Ik verdiepte me in twee boeken. En een fascinerend gedachtegoed. Beiden schrijvers schrijven over loslaten van zware gedachten. Je niet hechten aan wat je denkt. En zorgen dat je weer uit die verstrikking komt. Zodat je een vrij en licht mens wordt.
✨Dit najaar gaf ik mezelf een cursus kado. Echt iets voor mij: de “creative artist wake up call”… Lekker dan, telkens als ik dat noem, snapt niemand wat ik precies gedaan heb. ✨
We kregen geen tekenles. We leerden zonder gêne dingen te maken en om je creatieve deel volop ruimte te geven.
Dat is gelukt! Ik maak veel. En heb veel plezier ?
Ik wil je aanmoedigen: geef jezelf ook iets kado. En als het even kan…maak wat! Zorg dat je ergens vrijer, beter of makkelijker in wordt.
Je hart doet meer dan alleen je bloed rondpompen. Het vertelt je hoe je het ergens hebt. Het wijst je de weg. Helpt je bij het maken van keuzes. Het zorgt ervoor dat je ergens stopt en blijft. Omdat het daar stevig klopt.
En soms vergeten we ons hart. Hebben we ons te weinig afgevraagd hoe goed het eigenlijk klopt. Dus daarom deze vraag: hoe is het met jouw hart? Luister je naar wat ze je te vertellen heeft?
Achter iedere loopbaan zit een persoonlijk verhaal.
Waarom zijn dingen zo gelopen als ze zijn gelopen? En bleef je zo lang op die ene plek zitten? Waarom ben je zo tot het uiterste gegaan en totaal leeggelopen? Waarom zeg je geen nee? En…waarom doe je werk dat eigenlijk niet bij je past? Waarom ga je hier zo lang mee door?
Precies hier duik ik erin. Hier ligt mijn passie.
Spanningsklachten, angst, onzekerheid, grenzeloos doorgaan, boosheid, depressie, paniek…ze kunnen zo enorm in de weg staan.
In de loop van de jaren heb ik steeds meer methoden verzameld die fantastisch werken. Die helpen om klachten weg te nemen en om hardnekkige gewoonten los te laten. Niet teveel praten. Wel ervaren, terug speuren, doorvoelen, spanning kwijtraken en er anders naar kijken.
Ze (37) kon al jaren geen appels eten. Ja, een heel klein hapje. Dan begon haar tong al te reageren. Een allergische reactie. De allergie was in de loop der jaren ook uitgebreid naar kersen, ananas, perzik en aardappel.
Ze kwam bij mijn praktijk om te kijken of ik er iets mee kon. De techniek die ik gebruik is bij allergieën zeker de moeite waard.
We stonden stil bij het moment dat ze voor het eerst last kreeg. Dat wist ze nog wel. Het was in de zomer, toen ze 19 jaar was. Ze was op een plek waar ze zich echt niet op haar gemak voelde. Precies op die plek kreeg ze haar eerste aanval. Bij het eten van de appel begon haar lijf heel heftig te reageren. Dit had ze nog nooit meegemaakt. Ze schrok behoorlijk en was bang dat haar keel dicht zou gaan.
Dit was dus de eerste keer. En vanaf dit moment bleef de reactie op appels komen. Nou is een appel op zich niks gevaarlijks en tóch geeft het lijf een sterke reactie. Die overreactie past of hoort bij de situatie van toen in die zomer. Je brein onthoudt dit. En zo krijg je een terugkerende reactie.
Oldpain2go is een techniek die je kunt inzetten om allergische reacties te verhelpen. Mijn cliënte eet inmiddels alles weer. Hoe fijn is dat!
“Wie met beide benen op de grond blijft staan, komt nergens”
Dit zei de mentor van mijn dochter, gisteren in haar praatje bij de diploma-uitreiking. Mooie woorden! Je kunt namelijk altijd op save spelen. Zorgen dat je (altijd maar) stevig staat. En niet van je plek komen.
Er zijn maar weinig dingen die in een keer goed kan. Die je gelijk vol vertrouwen doet. De meeste dingen moet je leren en vaker doen. En alles begint dus met wankelen.
De mentor zei nog meer, namelijk: “Ik wens je toe dat je altijd 1% meer nieuwsgierigheid hebt dan angst.”
En zo is het. Laat je niet weerhouden. Ga. Zet die ene stap vooruit. En neem het wankelen voor lief.
Je kent hem wel. Gekke Henkie is het deel in jou dat maar doorgaat. Dat niet stopt terwijl je moe bent. Dat niet stopt terwijl het de hoogste tijd is om te ontspannen. Gekke Henkie houdt jou actief, gespannen en afwezig, terwijl jij met je gezin aan tafel zit te eten. Hij is er ook in de nacht als je ligt te piekeren.
Gekke Henkie moet niet te lang blijven. Niet te lang aan het stuur zitten. Niet te lang bepalen wat jij doet en denkt. Want hij stuurt je het moeras in!
Bij een kort bezoek van Gekke Henkie is er nog niet zoveel aan de hand. Maar als hij langere tijd blijft logeren of bij je intrekt…pas dan op!
Blijven is geen optie. Hij schaadt je gezondheid, je welzijn, je werk en jezelf. Best veel dus.
Trek aan de bel. Bij jezelf. Bij je geliefden. Bij HR. Of bij mij.
.
