Hooikoorts, astma, je zou toch niet bedenken dat je daar met een praat-sessie van áf kunt komen? Het antwoord is ja. Het kan.
Sinds een jaar gebruik ik een techniek waarmee je chronische pijnklachten of andere symptomen kunt verminderen of zelfs in z’n geheel kunt stoppen. Pijn is een signaal om je ergens voor te waarschuwen. Wanneer de waarschuwing oud is, is het de vraag of je nog iedere dag gewaarschuwd moet worden.
Afgelopen week ging ik aan de slag met iemand met hooikoorts én iemand met astma. Beide vrouwen hadden al jaren klachten en gebruikten dagelijks medicatie. En ondanks de medicatie ervoeren ze dagelijks last van de symptomen.
Ik zocht met beide vrouwen naar het startmoment van hun klachten. En naar wat hun brein over de situatie van toen geconcludeerd had. Vervolgens keken we of het brein bereid was om de oude respons los te laten. Bij beide vrouwen was dit het geval. De reactie hoorde bij ‘toen’ en was nu niet meer nodig.
Beide vrouwen gebruiken nu geen medicatie meer. Bijzonder toch!
De hoogste tijd om meer aandacht aan deze techniek te besteden. OldPain2Go dus. In te zetten bij chronische pijn, artritis, fibromyalgie, reuma, littekens, oud letsel maar ook bij angsten, fobieën en hooikoorts. De vrouwen die afgelopen week bij me aanklopten zijn heel blij. Hun klachten zijn afgenomen en ze laten hun medicatie liggen.
Maakt het je nieuwsgierig? Heb je ook chronische klachten? Laten we kijken wat ik voor je kan doen.
Het moet wel héél erg met je zijn. Een coach neem je niet zomaar.
Je moet bijna uitgeschakeld zijn. Laatste redmiddel.
Als je tegen dingen van jezelf of de ander aanloopt waar je al veel vaker tegenaan gelopen bent.
Als je tegen iets aanloopt wat zwaar is.
Gewoon als je merkt dat je wil groeien. Sprongen wilt maken.
Hoe zit jij erin? Hoe makkelijk schakel jij hulp in? Is een beetje last, nog lang niet genoeg om hulp in te schakelen? Moet het eerst écht erg zijn?
Je bent niet de enige. Vaak wachten we. Een beetje last kunnen we wel dragen. En het meeste kunnen we zelf oplossen, toch? Of misschien toch niet?
Groeien. Dat is buiten je gebaande paden stappen. De paden die je nu loopt, die ken je. En daar kun je last van hebben. Niet iedere dag. Maar misschien ook wel.
Buiten de gebaande paden stappen, kan verlichting betekenen. Je vrolijker voelen, je sterker voelen. Je luchtiger voelen. Of je vaardiger voelen.
Vorige week sprak ik met een nieuwe cliënt. Een vrouw die overweegt om een andere baan te zoeken. Zij voelt zich onrustig en niet lekker over haar werk. En ze hoopt dat, door ergens anders te gaan werken, deze onrust weggaat.
Ik vraag door naar die onrust. Wat is dat voor gevoel? Ze blijkt zich teveel zorgen te maken over de cliënten waar ze mee werkt. Zorgen die ze niet van zich af kan zetten. En dat terwijl ze dit vak graag doet, er goed in is en er ook voor geleerd heeft.
Ik vertel haar dat ik geen standaard loopbaan-coach ben: ik help obstakels aanpakken in je loopbaan. En zorg op deze manier dat je lekker kunt werken.
“Waar ken je deze zorgen van?” vraag ik haar. Ze noemt vrij vlot een voorbeeld van jaren geleden waarin deze gevoelens van zorg ook langskwamen. “Toen was het veel erger”. Zegt ze. “Dat is het rare. Nu voel ik dit in een situatie die veel minder ernstig is. “
Dus dat is wat er aan de gang is: de situatie van nu triggert iets bij haar wat zij kent uit een situatie van jaren geleden. En dit rot-gevoel blijft haar de hele dag lastigvallen. Iedere dag weer waardoor ze op het punt staat om een andere baan te zoeken!
Ik vertel haar over IEMT. Over de techniek die ik inzet om gevoelens die (in het nu) de pan uit rijzen en je hinderen om lekker te werken, om díe aan te pakken. Met IEMT laat je het brein speuren naar situaties waarin je deze gevoelens al eerder gevoeld hebt. En vervolgens neutraliseer je die lading. En zorg je dat heftigheid eraf gaat. In feite ‘verwerk’ je met IEMT eerder heftige ervaringen.
Deze dame wil aan de slag! Top als zij binnenkort weer ontspannen haar werk kan doen. En kan genieten.
Er zijn heel veel mensen met pijn of klachten die maar blijven voortduren. Hoofdpijn, rugpijn of kniepijn. We zijn gewend om pijnstillers te pakken. De redder in nood. Maar wat als dat niet helpt?
Een tijdje terug had ik een cliënt die bij me kwam omdat hij niet meer sliep. Hij was gevallen, had z’n heup gebroken en vanaf dat moment sliep hij niet meer. En dat duurde al bijna een maand! Zijn slaapmedicatie deed niks. De huisarts verwees hem door.
Je lichaam reageert eigenlijk altijd op ‘iets’. Maar wat dan? En, hoe kom je dan van je klachten af? De methodes die ik gebruik (IEMT en OldPain2Go) zijn kansrijk. Ze haken in op het onbewuste brein. Een belangrijke plek om mee te werken! Pijnlijke of angstige ervaringen nestelen zich in die opslag. En gaan ‘aan’ wanneer iets in de situatie lijkt op wat je eerder meegemaakt hebt. Met IEMT en OldPain2Go kun je blijvende verandering creëren.
Ik zette IEMT in bij mijn niet-slapende-cliënt. De lading van heftige herinneringen werd met behulp van oogbewegingen zachter gemaakt. Neutraal gemaakt. Verwerkt. Er kwam meer boven dan hij vooraf had gedacht. Het onbewuste brein haalt feilloos alle herinneringen op die in dit kader relevant zijn. Die eerste nacht na de sessie begon de slaap weer op gang te komen. Eindelijk kon hij weer uitrusten en opladen!
Maakt het je nieuwsgierig? Neem gerust contact met me op.
Als je wist wat koud water je zou opleveren…dan zou je het doen! Maar eerlijk is eerlijk: koud water stoot af. Je lijf schrikt ervan. Dus waarom zou je het doen?
Na
een webinar, een week koud douchen, nog wat meer lezen (Koud Kunstje
van Wim Hof & Koen van de Jong) en twee keer dippen in natuurwater,
weet ik het zeker. Koud water is top.
Je lichaam én geest worden
er sterker van. Je voelt je fit en wakker. Je bent beter gewapend tegen
ontstekingen, stress en somberheid. En… je voelt je trots!
Hij is super vriendelijk en doet op het werk erg z’n best. Als collega’s lomp of bot doen zou hij iets willen zeggen, maar hij doet het niet. Hij wil geen gedoe. Hij voelt zich steeds ongelukkiger.
“Waar heb je het meeste last van?” vraag ik. “Dat ik niet zeg wat ik wil zeggen.” En als ik vraag wat hij daarbij voelt, dan is het: angst.
Op dit gevoel gaan we IEMT-en. IEMT is een techniek die werkt
met oogbewegingen en herinneringen. Door aan een herinnering (waar emotie op
zit) te denken en oogbewegingen te maken, zakt de emotionele lading. Maar om
blijvend effect te krijgen, dien je de herinnering op te sporen wanneer dit
gevoel voor het eerst gevoeld is. Je pakt de onderste steen. Want deze ervaring
is bepalend. Indringende ervaringen hebben heel vaak een blijvende impact. Bij
alle situaties die er maar enigszins op lijken gaat dit gevoel weer ‘aan’.
We zoemen in op deze angst. Wat is de eerste keer dat je dit gevoeld hebt? We komen uit bij een voorval van toen hij 9 of 10 jaar was. Een situatie waarin hij ontzettend bang was. Hij krijgt de instructie: houd deze herinnering vast en volg met je ogen de rode stip. Ik heb een rare stok met een rode bol eraan. In corona-tijd helpt deze stok me om meer afstand te houden tijdens de behandeling. En dat werkt prima!
Na nog geen 90 seconden is de lading, die op deze herinnering zat, weg. Hij is verbaasd. Verbaasd dat het heftige gevoel weg is. Verbaasd dat deze herinnering opkwam. Als we doorpraten over de herinnering kijkt hij er met andere ogen naar. Hij ziet het grotere geheel. En als ik hem opnieuw vraag of hij dat oude gevoel nog kan voelen, dan lukt dat niet.
Hij zit er ontspannen bij. De komende tijd kunnen we mooi
zien hoe de behandeling doorwerkt. En hoe het hem helpt om ‘zichzelf uitspreken’.
Het blijft bijzonder hoe je met IEMT in een korte tijd de angel eruit kan halen!
Zo even een lekkere opbeurende tekst. Ik liep vanmorgen met de hond buiten door de weilanden. En dacht letterlijk: de zon schijnt over mijn leven. Hoe fijn is die gedachte!
De vorige keer schreef ik er ook al over. Maar ik ga nog even door!
Je gedachtes bepalen hoe je je voelt. Ga maar eens na. Als je gedachtes hebt, komen daar heel vaak gevoelens uit voort. Gedachtes zijn bijna nooit neutraal. Denk maar eens aan avondklok…wat voor gevoel ervaar je dan?
Als ik nu het nieuws op mijn telefoon bekijk, dan beland ik in veel somberheid. De ellendige berichten storten zich over me heen. Ja. De realiteit is pittig. Als ik kijk hoe vaak ik het nieuws open. Iedere keer zet ik (in mijn hoofd) de deur open naar ellende. En in mijn hoofd wordt het ongemerkt donker en somber. En niet alleen als ik het nieuws open, maar ook als ik met iemand over het nieuws praat. Of als ik nadenk over de rest van het jaar.
Ook hier geldt: je gedachtes bepalen hoe je je voelt. Daar begint het. Heb door waar je met je gedachtes zit. En stuur ze naar iets positiefs. Zodra je dat denkt, dan is dát je vulling. Liefst heel veel uur van de dag.
Wat doe jij als je je niet lekker voelt? Bespreek je dat? Of juist niet. Ga je hulp vragen? Of knok je liever effe door.
Wij mensen stellen veel uit. En dat is goed. Want veel problemen lossen zich vanzelf op. Maar niet allemaal. Soms is het fijn om iemand te hebben die meekijkt. En je helpt om stappen te zetten die je zelf niet zomaar zet.
Ik was 12. Net naar de middelbare
school. En ik kreeg acne. Niet een klein beetje. Nee, volle bak. Mijn hoofd zat
onder de rode geïrriteerde pukkels.
Als puber gooit dat veel door de
war. Je schoonheid en zelfvertrouwen smeren hem. Terwijl je ze beiden hard
nodig hebt. Je bent namelijk bezig om jezelf te ontdekken. En dan ontdek je dat
je gezicht er niet uitziet. Heel verwarrend. Mijn nieuwe bescherm-middel was:
zorg dat niemand naar je kijkt. Huh. Dat gaat niet. Nee, natuurlijk niet. Maar
ik zorgde daar wel voor. Ik lette overdreven op anderen want dat was safe. En
zo geschiedde.
Mijn acne-gevoelens…die stopte ik
weg. Dat was wel het beste. Te kwetsbaar om met anderen te delen. En als je
gevoelens wegstopt is het net een bal die je onder water duwt. Je ziet de bal
niet maar je voelt hem wel duwen.
Gevoelens die je eigenlijk niet wilt
voelen kunnen daar, ergens-van-binnen, heel goed ongezien hun plek innemen. En
blijven. Ze zeuren wel en kloppen aan, maar ze blijven in de oude staat. De
spanning gaat er niet van af. Eigenlijk blijven ze precies zoals ze ooit waren.
Totdat ze gezien worden. En de
lading mag zakken.
Dat is wat ik doe. Met mezelf. En
met mensen in mijn praktijk. Oude ingepakte gevoelens worden beetje bij beetje
ontmanteld.
Vandaag zag ik het even heel helder. Ik sprak met vriendin Angela over haar studie. Zij is zó super gemotiveerd om te leren en dat komt echt omdat ze een doel heeft. Ze wil in januari namelijk haar Propedeuse halen. Wij concludeerden: het is zwaar om te studeren als je GEEN gericht doel hebt!
“…Dus als je iets wilt bereiken, dien je een doel te stellen.” Maar, wat doe je als je je lekker wilt voelen? Wat voor doel stel je dan?
Allereerst kom ik erachter dat ik vaak vergeet een doel te stellen. Ik begin lukraak en dan blijkt het veel te veel te zijn. Of het is haalbaar. Of ik verzuip in de uitvoering. Of…en dat is nog veel jammer-der: ik begin niet eens.
Bijvoorbeeld met huis opruimen. Ik heb zoveel plekken waar ik zou kunnen (uh..moeten) beginnen. Maar ik denk dan: ‘Ja, dat heeft toch geen zin!’. En bijvoorbeeld fit worden. Dan denk ik dat ik mijn slaapgedrag moet aanpakken, en stoppen met suiker en stoppen met alcohol, en starten met buikspieroefeningen. Veel teveel in een keer. Dus begin ik maar nergens aan.
Vandaag ben ik daarom begonnen met een paar challenges. Heel concreet. Iedere maand een doel.
Challenge 1: Sportrusten. https://www.sportrusten.nl 12 maanden: iedere maand een andere uitdaging. Deze maand: suikervrij.
Challenge 3: iedere dag opschrijven waar ik dankbaar voor ben. 1 maand lang.
Drie uitdagingen is misschien wat veel. Maar ja. Dat liep nou eenmaal zo. Je kunt ook gewoon met 1 Challenge beginnen. Ik houd je op de hoogte hoe het uitpakt. En…wie weet heb jij ook zin in een uitdaging of een doel stellen.
